apt-get dostarcza prostego sposobu na zainstalowanie pakietów z linii poleceń. W przeciwieństwie do dpkg, apt-get nie posługuje się nazwami plików ".deb", lecz używa nazw pakietów i może zainstalować tylko archiwa ".deb" ze skonfigurowanych źródeł.
Pierwszą rzeczą [1], którą należy zrobić
przed użyciem apt-get jest pobranie listy pakietów (ze
źródeł wymienionych w pliku sources.list(5)), tak żeby
APT wiedział, jakie pakiety są dostępne. Robi się to za pomocą polecenia
apt-get update. Na przykład:
# apt-get update Pob: http://ftp.de.debian.org/debian-non-US/ stable/binary-i386/ Packages Pob: http://llug.sep.bnl.gov/debian/ testing/contrib Packages Czytanie list pakietów... Gotowe Budowanie drzewa zależności... Gotowe
Po zaktualizowaniu można użyć następnych poleceń:
Upgrade spróbuje delikatnie zaktualizować cały system. Upgrade nigdy nie
zainstaluje nowego pakietu ani nie usunie istniejącego pakiety, ani też nie
zaktualizuje pakietu do wersji powodującej, że inny pakiet przestanie
działać. Można używać tego polecenia codziennie do w miarę bezpiecznych
aktualizacji systemu. Upgrade wypisze listę pakietów, których nie potrafił
zaktualizować, co zazwyczaj oznacza, że zależą one od nowych pakietów lub są
w konflikcie z innymi pakietami. Można wymusić instalację takich pakietów,
używając do tego dselect lub apt-get
install.
Install jest używane do instalowania pakietów przez podanie ich nazwy. Pakiet jest automatycznie pobierany i instalowany. Może być to użyteczne, gdy już zna się nazwę pakietu do zainstalowania i nie chce się uruchamiać graficznego interfejsu wyboru pakietów. Można podać dowolną liczbę nazw pakietów do zainstalowania - wszystkie będą pobrane. Install próbuje automatycznie rozwiązać problemy z zależnościami w podanych pakietach, wypisze podsumowanie i poprosi o potwierdzenie, jeśli zamierza zmienić cokolwiek innego niż pakiety podane jako jego argumenty.
Dist-upgrade powoduje całkowitą aktualizację systemu i jest zaprojektowany do uproszczenia aktualizacji z jednego wydania Debiana do kolejnego. Używa wyrafinowanych algorytmów do określenia najlepszego zbioru pakietów do zainstalowania, aktualizacji lub usunięcia, tak aby zaktualizować jak najwięcej pakietów w systemie do nowszego wydania. W niektórych sytuacjach, może być prościej użyć dist-upgrade niż ręcznie rozwiązywać zależności w programie dselect. Kiedy dist-upgrade zakończy działanie, można użyć programu dselect do zainstalowania pominiętych pakietów.
Jest ważne, aby dokładnie przyjrzeć się temu, co dist-upgrade zamierza zrobić, gdyż jego decyzje mogą czasami zdumiewać.
Zachowanie programu apt-get można kontrolować za pomocą
opcji linii poleceń szczegółowo opisanych w stronie podręcznika ekranowego
apt-get(8).
Najbardziej użyteczną z nich jest -d, która nie instaluje
pobranych plików. Jeśli system musi pobrać dużą liczbę pakietów,
instalowanie ich może być niepożądane, jeśli coś pójdzie nie tak. Jeśli
użyto -d, to pobrane archiwa można zainstalować, ponownie
uruchamiając polecenie, które spowodowało ich pobranie, tym razem bez opcji
-d.
[1] Aby używać serwera proxy, należy najpierw ustawić zmienną środowiskową http_proxy, proszę przeczytać sources.list(5)